Leidraad Pleegoudermisbruik
Span samen met andere kinderen uit dat vreselijke pleeggezin waar je vroeger zat en krijg 5000 euro van de overheid. Ben je als ouder jaloers omdat pleegouders wel en jij niet voor je kinderen zouden kunnen zorgen? Volg ook dan deze Leidraad Pleegoudermisbruik en zet je jaloezie en zorgvuldig gekweekte haat om in een zakcentje.
Waar de waarheid wordt gemeden, sterft de rechtvaardigheid. In de podcast Dossier Jeugdzorg hebben we gezien hoe jeugdzorg met de waarheid omspringt en hoe dit leidt tot ernstige onrechtvaardigheden.
Zo zagen we hoe pleegouders werden verzwolgen in een beerput van feitenvrije beschuldigingen. We zagen hoe, met de pleegouders, ook biologische ouders werden meegesleurd in een kafkaiaans horrorscenario. De grootste slachtoffers van jeugdzorg zijn wel de kinderen. Zo hoorden we hoe van één van deze kinderen zijn leven totaal werd verwoest.
Om hieraan tegemoet te komen, heeft het ministerie van Justitie en Veiligheid een Schadefonds Slachtoffers Jeugdzorg in het leven geroepen. Slachtoffers kunnen een bedrag van 5000 euro tegemoetzien. Een schijntje, wie de schade overziet die jeugdzorg heeft aangericht. Maar het is dan ook geen schadevergoeding, het is een erkenning van het leed dat ze hebben geleden, vertelt woordvoerder Maarten van der Wal van het Schadefonds.
Het klinkt sympathiek. Een erkenning van de schade die jeugdzorg veroorzaakt heeft. Het grote probleem bij jeugdzorg is echter het stelselmatige ontbreken aan waarheidsvinding. En ook hier lijdt dit tot schandelijke excessen.
Zo vind je, wanneer je je in de krochten van de sociale media begeeft, plenty kinderen met een hekel aan hun voormalige pleegouders. En misschien nog wel meer biologische ouders die de pleegouders van hun kinderen wel kunnen schieten. Ergens is dit begrijpelijk. Want pleegouders en gezinshuizen kunnen nog zo hun best doen voor hun pleegkinderen, voor biologische ouders blijft het vaak moeilijk te verkroppen dat hun kinderen zijn afgenomen. Al ben je mentaal onbekwaam om je eigen kinderen goed op te voeden, al ben je een psychisch wrak, drugsverslaafd of ronduit agressief en gewelddadig naar je eigen kinderen.
En hoe slecht kinderen ook behandeld of zelfs mishandeld zijn door hun eigen ouders, de loyaliteit blijft. De natuurlijke band tussen ouders en kinderen is zo groot, dat kinderen in eerste instantie altijd geneigd zijn voor hun eigen ouders te kiezen. Hoe zwaar ze hen ook mishandelen.
Maar al te vaak kweken zulke ouders, samen met hun kinderen, hun frustraties zorgvuldig op tot haat jegens de pleegouders. Haat die uitmond in wraak. En er is geen instantie die de pleegouders hiertegen beschermd. Zelfs jeugdzorg niet.
Bewijzen hoeft niet
Sterker nog: Het gebrek aan waarheidsvinding binnen de jeugdzorg wakkert alle onrechtvaardigheid aan. Justitie laat dit gebeuren, de overheid gooit nog eens olie op het vuur. Een commissie Samson en een commissie De Winter ten spijt.
De voorbeelden zijn legio, in Dossier Jeugdzorg ben ik uitgebreid ingegaan op de Heykeshoeve in Ell en Driestroomhuis de Hoeve in Ysselsteyn. Zoals bij zo veel pleegouders zijn hier de kinderen uit huis geplaatst op basis van een uitgebreid rapport vol feiten die leugens bleken. Een rapport dat nooit op waarheid is getoetst.
En nu heeft de overheid een Schadefonds Slachtoffers Jeugdzorg in het leven geroepen waarmee pleegouders nog eens extra verdacht gemaakt kunnen worden. Jeugdzorg is immers consequent: ook bij het toekennen van een schaderegeling wordt niet aan waarheidsvinding gedaan. Wil je aanspraak maken op een schadevergoeding, dan moet je een geweldsmisbruik bij je voormalige pleegouders aannemelijk maken. Bewijzen hoeft niet. Je moet het ‘aannemelijk’ maken. Dat is voldoende.
En zo wordt het voormalige pleegkinderen gemakkelijk gemaakt om hun voormalige pleegouders eens flink een hak te zetten en een greep te doen uit het schadefonds. “We zijn in het verleden al helemaal te schande gemaakt”, vertelt Rosalinde Jong die uiteindelijk haar gezinshuis De Heykeshoeve moest sluiten. “We zijn volledig gerehabiliteerd, maar nu komen de ouders opnieuw met dezelfde smaad en laster. Het houdt nooit op.”
Het is dus heel eenvoudig. Dus, speciaal voor de lezers die op deze manier hun pleegouders willen misbruiken een Leidraad Pleegoudermisbruik:
Leidraad Pleegoudermisbruik
Stap 1.
Ga naar de website van het Schadefonds Geweldsmisdrijven. Hier staat alle informatie die je nodig hebt. Zo staat er dat de regeling is bedoeld voor kinderen en voor nabestaanden. Je moet kunnen aantonen dat je tussen 1945 en 12 juni 2019 als minderjarige in een pleeggezin verbleef. Kun je dat? Dan mag je door naar stap 2.
Stap2.
Alvorens het aanvraagformulier in te vullen is het verstandig om bewijsmateriaal van het geweld dat je hebt meegemaakt of zou hebben meegemaakt achter de hand te hebben. Heb je geen bewijsmateriaal? Geen nood. Bewijzen hoeft niet, zo hebben we gezien. Wel moet je het geweld aannemelijk maken. Dit kan heel eenvoudig door samen te spannen met anderen die destijds in hetzelfde tehuis hebben gezeten. Misschien deed je dat al, dan is deze aanvraag helemaal een makkie. Zorg samen met hen voor een sluitend verhaal. De geweldsmisdrijven die je straks in het aanvraagformulier moet benoemen, moeten immers overeenstemmen met het geweld dat deelgenoten hebben meegemaakt. Bijkomend voordeel: ook deze personen kunnen een schadevergoeding aanvragen en de voormalige pleegouders een hak zetten.
Stap 3.
Heb je deze contacten niet? Geen nood. Deze kun je wellicht vinden op sociale media. Zo niet, dan biedt het schadefonds eveneens soelaas: op hun website staat een verwijzing naar de website van Geweld in Jeugdzorg Info waar je lotgenoten kunt vinden.
Stap 4.
Heb je duidelijkheid over het geweld dat je wilt aankaarten, vul dan je persoonlijke gegevens in op het aanvraagformulier, evenals de gegevens van het pleeggezin, het gezinshuis of de instelling die je aan wilt klagen.
Stap 5.
Bij punt 4.1 moet je één of meerdere vormen van geweld aankruisen. Let op dat deze overeenstemmen met de vormen van geweld die je moet omschrijven bij 4.2. Je hoeft niet zelf te verzinnen welk soort geweld (en welk letsel bij 4.4) je in moet vullen, je kunt deze kiezen uit de voorbeelden die zijn genoemd in de officiële regeling, die je hier kunt vinden. Wat bedoeld wordt met ‘bovenmatige geweld’ staat exact uitgelegd op de website. Je kunt kiezen uit fysiek, seksueel en psychisch geweld, voorbeelden worden genoemd. Ook dwangarbeid is een optie.
Stap 6.
Heb je hierna nog hulp nodig bij de aanvraag? Ook dan staat het schadefonds je bij, zo meldt de website: U bereikt Slachtofferhulp via telefoonnummer 0900-0101 of https://www.slachtofferhulp.nl/contact.
Valselijk beschuldigd
Ik besef: Dit is een erg cynisch verhaal. De overheid is op de hoogte van de misstanden in de jeugdzorg. Ze weten dat er grove gewelddadigheden plaatsvinden. Ze weten dat er een gebrek aan waarheidsvinding bestaat waardoor mensen valselijk beschuldigd worden en grof geweld tegen kinderen kan blijven voortduren. Dat hebben ze geleerd van de commissie Samson en de commissie De Wit. Maar is het Nederlandse systeem rond de jeugdzorg werkelijk zo cynisch en zo corrupt?
Als we de officiële regeling er op na slaan, dan lijkt het er wel op. Zo lezen we: ‘De commissie verstrekt de tegemoetkoming aan een slachtoffer indien het naar het oordeel van de commissie aannemelijk is dat bovenmatig geweld of ongeoorloofde dwangarbeid heeft plaatsgevonden.’ Het hoeft dus inderdaad niet waar te zijn, het moet ‘aannemelijk’ zijn.
Waarom niet?
“De bewijslast is laag”, erkent woordvoerder Maarten van der Wal van het Schadefonds in De Limburger. Het schadefonds wordt overspoeld. Ze krijgen honderden aanvragen per week te verwerken. Maar waarom wordt het de aanvragers dan toch zo gemakkelijk gemaakt? Waarom wordt er niet aan waarheidsvinding gedaan? In De Limburger zegt hij ronduit: “We vragen niet naar bewijzen. We luisteren goed naar wat de aanvrager ons vertelt en proberen aan de hand daarvan te beoordelen of het bovenmatig geweld is geweest en of het een betrouwbaar verhaal is.”
De essentiële vraag: “waarom niet?” laat De Limburger achterwege. Waarom doet jeugdzorg nooit aan waarheidsvinding? Vreest het Schadefonds niet voor misbruik? In een functionerende rechtsstaat wordt aan waarheidsvinding gedaan. Waarom blijft dit binnen jeugdzorg stelselmatig achterwege?
Laten we eens bellen met Maarten van der Wal. Het aanvragen van een schadevergoeding is met opzet gemakkelijk gemaakt, vertelt hij, “om zoveel mogelijk mensen tegemoet te komen.” Voor de aanvrager is het gemakkelijk, dat geldt echter niet voor het schadefonds, leren we. “Het is aan het schadefonds om mensen te helpen bewijsmateriaal boven tafel te krijgen. Dat maakt de regeling ook best wel pittig om uit te voeren.”
Het schadefonds gaat zelf actief bij organisaties, archieven en provincies langs om bewijzen en getuigenissen te achterhalen. “We linken verhalen ook aan elkaar. Als je van instelling X al 25 mensen hebt gesproken die kunnen vertellen dat dat misbruik heeft plaatsgevonden, dan hoef je al minder onderzoek te doen.”
Maar als je bij een pleeggezin hebt gezeten, is 25 dan misschien wat veel? Als je met een verhaal over geweldsmisbruik komt en één of twee anderen hebben een vergelijkbaar verhaal. Is dat dan ook genoeg?
“Nou dat versterkt natuurlijk wel het verhaal”, meent hij. En het schadefonds probeert zoveel mogelijk vergoedingen toe te kennen. “Hoe mijn collega’s er achter komen, daar kan ik niet te veel over vertellen, maar het is de bedoeling dat zo veel mogelijk slachtoffers worden geholpen.”
Het klinkt mooi. Slachtoffers die op een eenvoudige manier een schadevergoeding kunnen krijgen. Maar die eenvoud; dit gebrek aan waarheidsvinding, maakt pleegouders vogelvrij, zo hou ik Van der Wal voor. Als een paar kinderen, of hun ouders, samenspannen tegen een pleegoudergezin, is dit voldoende om hen verdacht te maken en zo kunnen de aanvragers 5000 euro opstrijken. “Ik heb daar tot nog toe niks van gehoord”, stelt de woordvoerder.
Heykeshoeve
Ik vertel hem over de Heykeshoeve. Over het rapport van Veilig Thuis op basis waarvan negen kinderen uit huis zijn geplaatst. Onterecht, zo hebben Veronika en Rosalinde van de Heykeshoeve altijd volgehouden. Het rapport is op leugens gebaseerd, stellen zij. Vast staat dat het rapport nooit op waarheid is getoetst. De aantijgingen zijn als feiten een eigen leven gaan leiden, wat resulteerde in de uithuisplaatsing van de negen kinderen.
Inmiddels is de Heykeshoeve volledig gerehabilitateerd. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd heeft de Heykeshoeve weer veilig verklaard, omdat de beschuldigingen onjuist waren.
De beschuldigingen die afkomstig waren van een groep gefrustreerde ouders die op sociale media jarenlang een hetze voerden tegen de Heykeshoeve. Met één van hen heb ik sporadisch contact via Whatsapp. Ze wil anoniem blijven, wil niet met me in gesprek, maar probeert wel de Heykeshoeve publiekelijk te schande te maken. En zo liet ze me ineens namens één van de andere ouders weten dat een schadevergoeding is toegekend. Via de app stuurt ze me een geanonimiseerde kopie van de toekenning van het schadefonds die eindigt met: “Wij hopen u met deze beslissing erkenning te bieden voor het leed en onrecht dat u is aangedaan. Met de tegemoetkoming willen wij uw geschade vertrouwen enigszins herstellen en u vooruithelpen, zodat u uw blik weer op de toekomst kunt richten.”
Snelheid
Ergo: schadevergoedingen kunnen onterecht worden aangevraagd. Misbruik maken van het fonds kan. Het bewijs is er. Maar als ik Maarten van der Wal van het Schadefonds confronteer met deze effecten van de regeling, dan verwijst hij naar het ministerie: “Wij moeten die regelingen uitvoeren en proberen zoveel mogelijk slachtoffers die hiervoor in aanmerking komen deze tegemoetkoming te geven.”
Over het hoe en waarom gaat het Schadefonds niet. Zij zijn slechts een uitvoerende organisatie. “Wij zijn de metselaar en niet de architect.” De architect is het ministerie van Justitie en Veiligheid. En als het om dit thema gaat, dan staat Eveline Petit de pers te woord. Zij verklaart dat snelheid belangrijk is. “Als er beter onderzoek gedaan wordt, dan betekent dat nog meer werk en tijd die eroverheen gaat.” Dat mensen er vervolgens onterecht aanspraak op maken, daar gaat zij niet van uit.
Als ik haar de mogelijkheid voorleg, als ik haar verklaar dat het gebeurt, stelt ze de vraag niet te begrijpen. Als het gaat over hoe het op dit moment in de jeugdzorg gaat, dan moet ik me vervoegen bij het ministerie van Volksgezondheid, stelt ze. En wat het Schadefonds betreft verwijst ze me naar het pakket van maatregelen dat de Commissie de Winter in januari 2020 heeft aangekondigd. “Heeft u een emailadres voor mij? Dan kan ik het u toesturen.” Waarop ik een link naar een website ontvang, met daarin een link naar een kamerbrief.
En daarin wordt weer melding gemaakt van een actieplan ‘Verbetering Feitenonderzoek in de Jeugdbeschermingsketen’. Een actieplan vol goede bedoelingen, maar als er een schadefonds in het leven wordt geroepen, dan wordt dat feitenonderzoek met het grootste gemak weer ingewisseld voor ‘aannemelijkheid’.
De waarheid is dus nog ver te zoeken binnen jeugdzorg. Jeugdzorg plaats zich buiten de rechtsstaat en daarmee blijft de onrechtvaardigheid slachtoffers opeisen. Slachtoffers en valse profiteurs.
© Marc van der Sterren
© Afbeelding: VSBonvenuto via Pixabay
Ondersteun dit onderzoek
Dossier Jeugdzorg doet onderzoek naar alle misstanden in en rondom de jeugdzorg. Het onderzoek is een initiatief van freelance journalist Marc van der Sterren. Hij doet dit volledig onafhankelijk en neemt dus alleen geld aan van onafhankelijke partijen en particulieren. Ook u kunt dit onafhankelijke onderzoek ondersteunen met een kleine donatie.
Ja want een 4 jarige en 2 8 jarige een 7 jarige en 12 jarig kind spreken samen af we vertellen allemaal dit en dat, dan gelooft iedereen ons, en dan mogen we lekker naar een ander gezin en strijken we 5000 euro op voor als we 18 zijn mooi zakcentje vind je niet..
En het igj onderzoek is nog niet af en nu loopt er een tuchtklacht.
En dat jeugdzorg ondeugdelijk werkt ben ik het er eens. Maar dat pleeggezinnen allemaal deugdelijk zijn is ook mulder.
Mijn kinderen hadden de pech om in heykeshoeve te belanden waar door de politie is gezien hoe onwerkelijk het was daar. En mijn kinderen hebben trauma voor het leven en 5000 euro maakt dat bij lange na niet goed
Pleegouders,
Waarom bang Waarom niet samen werken met de ouders vd kinderen..
Waarom luisteren ze naar de instantie Jeudzorg en doen wat zei willen..
Ze hebben ook een eigenwijze om contact op te zoeken met de ouders en een band te creëren om Samen de kinderen opvoeden..wat ik ook gedaan heb ..
De kinderen en ouders. een natuurlijke band opgebouwd..
Universiteit leiden, heeft een onderzoek hiermee gedaan, maar ze willen niet dat ik dit naar buiten brengt ik moest anoniem brief teken. Die ik niet gedaan heb en heb gezegd dat dit een creatie van mijn is om de wereld te laten, zien hoe dat ook kan.. de rapportage heb ik van Universiteit leiden..
Ik ben tegen hoe Pleegouders en jeugdzorg samen werken..
Lopend igj onderzoek,
Lopende tuchtklacht.
Erkenning overheid schadefonds
Gebrek bewijs Rehabilitatie
Grove privacy schendingen in document website.
Waar zijn de zogenaamde aanmeldingen geplaats.
Dit is puur een bullshit stuk, om wederom aandacht te trekken.
Nieuwe tuchtklacht in voorbereiding
.
Insinueer je nu dat de slachtoffers van Heykeshoeve (en eventueel andere gezinshuizen) liegen? Ik vind dit nogal een heftig verhaal.
Dat het in theorie mogelijk zou zijn wat je stelt is duidelijk. Maar dit lijkt vooral een directe sneer te zijn naar (mogelijke) slachtoffers.
Ik heb daarnaast nog even een kijkje genomen op de pagina van Heykeshoeve. Als men daar alleen al zo professioneel en ervaren zou zijn als dat men beweert, hadden ze toch iets beter opgelet met alle documenten die ze nu openbaar gedeeld hebben. Deze barst van de grove privacy schendingen van enorm veel mensen! Halfbakken gewist en verslagen die gedeeld worden is echt een grote blunder die ze zelfs hun SKJ registratie zou kunnen kosten!
Verder valt het mij op dat ze groots meedelen dat zij gerehabiliteerd zijn en veilig verklaard. Echter plaatsen zij hier dan juist weer geen bewijs van.
Ook op de site van de IGJ is er geen rapportage te vinden hierover. Terwijl de inspectie voor gezondheidszorg en jeugd de onderzoeksrapportages van onder andere gezinshuizen openbaar plaatst.
Met de bewering dat ze meer dan 20 aanmeldingen gehad zouden hebben, is ook iets vreemds aan de hand.
Er is een enorm te kort aan plekken voor kinderen binnen de pleegzorg. Bij meer dan zoveel aanmeldingen zou je verwachten dat ze inmiddels vol zouden zitten. Het feit dat dit niet gemeld wordt in dit interview zegt mij dan ook dat dat niet het geval is. Uit de grote hoeveelheid google resultaten blijkt immers dat ze graag in de media verschijnen en hun verhaal delen.
Iets waarvan ze ook in hun stukje beweren zich nooit te hebben kunnen verdedigen tegen alle beschuldigingen. Maar ik zie vooral hen met beschuldigingen in de media. En dat al meer dan 30 jaar!
Met deze acties die zo openlijk te vinden zijn, mogen er best wat meer vraagtekens gezet worden bij het verhaal zij opvoeren. Waarbij ik in het midden laat wie er gelijk heeft in dezen. Er zitten overal rotte appels tussen.
Desalniettemin blijft het een verschrikkelijk verhaal voor alle getroffen kinderen. Zij zijn hier uiteindelijk de dupe van alles wat hen door volwassenen wordt aangedaan.
Dit is echt je reinste crap. Ik zit al 5 jaar in een zaak Samson omdat zij weigeren te onderzoeken bewijs wordt volledig genegeerd. Ik zou 3000 Euro kunnen krijgen heb nu voor 1000 Euro bewezen en het heeft ons meer dan 60.000 Euro gekost. Alles voor het goede doel van het bestrijden van seksueel geweld binnen de Jeugdzorg. Praat eens met wat slachtoffers die psychologisch zijn gemarteld binnen Samson voordat je onzin loopt uit te kramen zou ik zeggen!
Sorry, maar ik zit al 5 jaar in een aanvraag Samson over jarenlange slutshaming op het Internaat De Hertenkamp. Ondanks bewijs ia niets is onderzocht. Na al deze jaren is eindelijk bij de Raad van State toegegeven dat de seksuele intimidatie een schending van mijn integriteit is geweest. Ondanks bewijs van en dat het niet nodig was zou er geen geweldsaspect zijn geweest. Dit terwijl het bekend is dat kinderen zijn mishandeld op de Hertenkamp. Er zijn nog vele andere slachtoffers behandeld als slachtafval binnen Samson. Zelf ben ik naar Frankrijk verhuisd en wil ik met Nederland nooit keer iets te maken hebben. De overheid was er mee bekend dat er stelselmatig geweld was maar heeft niet ingegrepen. Dit is onderzocht in de Commissie De Winter.
Dit artikel schoffeert alle slachtoffers waarbij er geen enkel onderzoek is gedaan naar hoe marteling binnen de Schaderegelingen nog steeds wordt gedoogd.
Helemaal mee eens, wat een klootzak, zeg. Mijn bloed kookt hiervan. Ook ik heb 5000 euro gehad, een schijntje voor het leed wat mij is aangedaan als 10jarige, ik moet nog iedere dag alle zeilen bijzetten om mijn boosheid naar “de maatschappij” te onderdrukken. Ik ben 30 jaar bezig geweest om enigszins te kunnen functioneren. Schaam je diep Marc, wat vind ik jou een eikel, zeg
Sorry Saskia en Cees, Het is echt niet dat ik jullie ervaringen in twijfel wil trekken. Waar ik het over heb is dat het hele systeem niet deugt, zoals ook jullie hebben ervaren. Die 5.000 euro is een schijntje inderdaad.
Maar tegelijkertijd wordt er nauwelijks gekeken naar de rechtmatigheid van de aanvragen, wat maar weer eens het amateurisme van de overheid aantoont. Iets waar ook jullie het slachtoffer van zijn. Dat begrijp ik maar al te goed.
Was in de tussentijd weer voltijd bezig met nog steeds rechtszaak Samson en nu ook aanvraag De Winter waarbij ik zelf al het bewijs mocht verzamelen en het Schadefonds helemaal niets heeft gedaan behalve tegenwerken maar besloot jouw artikel nog eens te lezen.
Overigens mag je mijn gehele zaak lezen en dan kun je zien dat er veel bewijs is en hoe onrechtvaardig hier mee om is gegaan. Het heeft enorm veel geld gekost om hier tegen te procederen. Rechtsbijstand heb ik daarbij niet gekregen.
Sowieso zou dit mij financieel niets hebben opgeleverd gezien de tijd die je er in moet steken om de aanvraag te doen. Het is wel de enige manier waarop dit nog onderzocht kan worden.
Het Schadefonds heeft ook een aangifteplicht waarbij zij verplicht zijn om zware gevallen van geweld door te zetten naar Justitie. Daar voldoen ze volgens mij niet aan omdat het aantal zaken dat ze hebben doorgezet te laag is.
Verder is vanuit het onderzoek bekend dat vanaf de Tweede Wereldoorlog drie kwart geweld heeft meegemaakt en de overige kwart dit heeft gezien. Ze hebben dus allemaal geweld meegemaakt.
Daarnaast was de voorzitter van de Commissie Wafelbakker over seksueel misbruik binnen de Jeugdzorg in de jaren negentig een voorstander van kinderporno en beheerde hij de collectie kinderporno van pedoseksueel politiecus Brongersma. Hij adviseerde de instelling niet naar de pers te gaan bij schandalen over seksueel misbruik. Dit was de Nederlandse overheid.
De Nederlandse overheid was al deze jaren bekend met het misbruik maar heeft niets gedaan. Je kunt hier ook over lezen in het onderzoek van de Commissie De Winter.
Verder zijn veel slachtoffers nog steeds erg bang om naar buiten te komen. Van de slachtoffers die ik ken heeft niemand nog de Commissie De Winter gehaald. Het lukt ze vanwege het ernstig trauma niet om weer terug te gaan naar deze tijd. Ook waren ze van huis uit al niets anders dan geweld gewend.
Misschien zijn er anderen die proberen de zaak op te lichten maar het is aan het Schadefonds om dit te onderzoeken. Ik ken iemand waarvan ik denk dat hij heeft gezegd dat iets fysiek geweld is terwijl het volgens mij alleen maar psychologisch geweld was en dat is schandalig. Ik ben hier ook erg boos over.
Het punt was echter wel dat het Schadefonds ondanks dat uit het onderzoek De Winter kwam dat voor veel slachtoffers het psychologisch geweld erger hebben gevonden dan fysiek geweld het psychologisch geweld in zijn zaak niet wilde onderzoeken.
Wat ik in jouw artikel mis is dat ze de aangifteplicht verzaken waardoor er geen justitieel onderzoek komt naar de misstanden.
Verder vallen de gevallen van nu vanaf een bepaalde datum niet onder de Regeling De Winter en hebben de pleegouders van vandaag hier dus ook geen last van. Als er sprake van geweld is dan is de enige mogelijkheid om hier aangifte van te doen.
nooit meer iets mee te maken hebben bedoel ik uiteraard
Ik ben als ouder slachtoffer geworden van het destijds nieuwe WIJ systeem wat werd ingevoerd. Door een ernstige discriminerende WIJmedewerkster ben ik mijn 2 kinderen kwijt geraakt. Het niet op waarheid getoetste rapport ging van hand tot hand. De kinderbescherming nam de aannames klakkeloos over, de jeugdzorg was nog gemener dan wie dan ook. Zij kiezen bv partij wanneer er loyaliteitsproblematiek id tussen gescheiden ouders. Ik was degene die jeugdzorg niet mocht. Zijhielpen de vader zodanig dat ze zelfs de kinderbescherming voorlogen tot 2 maal toe. Er is in 5 jaar vechten tegen alle leugens zodanig op mijn kinderen ingepraat door jeugdzorg, vader en familieleden dat er ouderverstoti ontstond. Mijn kinderen hebben gern gevoelens meer voor mij. Inmiddels ben ik gestopt en heb alle contact met jeugdzorg in belang van de kinderen gestopt. Zo hoefden zij niet steeds de negativiteit te horen en er tussen te staan. Ze hebben rust nu ik niet meer voor hen vecht.ik mis hen alleen heel erg. En omdat ik ptss over heb gehouden aan deze jarenlange discriminatie en de ernstige zorgen die je altijd hebt naar je kinderen ook al willen ze jou niet meer kennen vreten mij op. Ik ben ernstig suicidaal geworden. Ik weet dat hoe egoïstisch dit ook klinkt ik erover zeker een maand of 2 niet meer ben. Door de cptss draai ik af en toe door en zie nergens nog hoop, voel me machteloos, angstig en besef dat ik niets ben voor niemand. Dat men beter is zonder dat ik nog besta. Wie zal me missen? Ouderverstoting wil je niet meemaken. Maar jeugdzorg doet er goed zijn best voor. Ze trekken partij, zetten je kinderen tegen je op en hoe je de wanpraktijken en leugens ook aan ja tonen, het maakt een rechter niets uit. Je graaft je eigen graf door er tegen te vechten. Als ik t niet te, dan heb ik stapels bewijsvoering en aangelegde dossiers waaruit blijkt wat 6 jaar lang mijn dagelijks leven was en hoe jeugdzorg wegkomt met het kapot maken van kinderen en hun ouders.
Wat een onzin, kom hier eens op de koffie. En dan heb je het over zogenaamde lage bewijslast, die is er ook niet als kinderen een UHP krijgen, dan doet ook niemand aan waarheidsvinding. En je vergeet ook even voor het gemak dat een GV een beloning krijgt bij een behaald doel ( UHP isALTIJD het doel) daar zijn wel bewijzen van. En er zullen heus gezinnen zijn waar het WEL nodig is, maar ik denk 80 procent niet van de UHP, en wie onderzoekt dat, niemand!
Ik ben mishandeld, seksueel misbruikt, en kan er nog wel een boekje over open doen, die 5000 euro krijg ik mijn jeugd niet mee terug hoor.
Bekijk het eens aan 2 kanten zou ik u willen adviseren.
Check ook even voormalig Inspecteur Jeugdgezondheidszorg Wafelbakker (voorzitter van de Commissie Seksueel Misbruik binnen de Jeugdzorg in de jaren negentig). Openlijk pedofiel politicus Brongersma adviseerde in dit rapport. Zij waren beiden een voorstander van kinderporno. Hij zat later ook in het bestuur van de Brongersma Stichting waarvan veertig dozen met kinderenporno door Justitie in beslag zijn genomen. Volgens Brongersma kon seks met een volwassene wonderen doen voor het verwaarloosde kind binnen een instelling. Je weet echt niet waar je het over hebt en hoe ernstig dit probleem was. En de Nederlandse overheid wist overal van af . Je kunt dit gewoon vinden via Google in kranten als de Trouw, het NRC etc. Ik zou dit artikel zou snel mogelijk offline halen om jezelf niet verder belachelijk te maken. De bewijslast is laag omdat zij precies wisten wat er gebeurde. Hierover kun je ook lezen in het rapport van de Commissie De Winter. Wat je zegt is een schoffering van de slachtoffers die structureel zijn misbruikt binnen de instellingen van de Jeugdzorg. Ook de Commissie Samson beweerde dit maar Rieke Samson heeft de conclusies laten schrappen. De Universiteit van Leiden heeft het rapport op de website gezet. En er zijn ook vele slachtoffers op wazige gronden geweigerd bij de Regeling De Winter. Heel erg pijnlijk omdat er bij vrijwel alle instellingen sprake was van institutioneel misbruik. Waardeloos artikel dus! Beledigend voor de slachtoffers en het doet afbreuk aan de ernst van de situatie.